اصطلاح«نماد» مفهوم بسیار وسیعی دارد؛ آن چنان که می توان از آن برای توصیف

هر شیوه بیانی که به جای اشاره مستقیم به موضوعی، آن را غیرمستقیم و به واسطه

موضوعی دیگر بیان می کند، استفاده کرد. نماد در قلمرو ادبیات و شعر از پیشینه ای

طولانی و پرفراز و نشیب برخوردار است. «نماد» معادل واژه (Symbol) برگزیده شده است.

نماد عبارت است از هر علامت، اشاره، ترکیب و عبارتی که بر معنی و مفهوم ورای آنچه ظاهر آن

می نماید، دلالت کند، درعین حال «نمادگرایی» یا «سمبولیسم»، فقط نشاندن یک مفهوم به جای مفهوم

دیگر نیست، بلکه استفاده از تصاویر عینی و ملموس برای بیان عواطف وافکار انتزاعی نیز هست.

یک کلمه یا یک شکل وقتی نمادین تلقی می شود که به چیزی بیش از معانی آشکار و مستقیم خود دلالت کند.

نمادها را در یکی از سه دسته زیر جای داده اند:

1- طبیعی 2-مستور یا اختصاصی  3- نمادهای مرسوم

در ادامه مطلب به نمادها در ایران اشاره می کنیم: